พันธนาการของช้างน้อย
อ่าน แล้ว คิด ชีวิตเปลี่ยน : พันธนาการของช้างน้อย
พันธนาการของช้างน้อย
………………………………………………………………………………………………………….
ในอดีตกาลนานโพ้น… มี ช้างป่า อยู่เป็นจำนวนมาก
ซึ่งเมื่อคนต้องการจะนำช้างป่ามาเลี้ยงเป็น ช้างงาน หรือเป็น ช้างศึก
พวกเขาก็จะพากันเข้าไปในป่าแล้ว ตีเกราะเคาะไม้ ร้องตะโกนเพื่อไล่ต้อนโขลงช้างป่าให้ตื่นตกใจพากันหนีออกมาจากป่า
แล้วพวกเขาก็จะไล่ต้อนโขลงช้างป่าให้เข้าไปใน
“เพนียดคล้องช้าง”
.
จากนั้นพวกเขาก็จะคัดเลือกเอาเฉพาะ… ช้างที่มีลักษณะดี…
นำมาฝึกให้เป็น… “ช้างศึก”
และแยกเอา “ลูกช้าง” ตัวน้อยออกมาจากแม่ช้าง…
เพื่อนำมาเลี้ยงเป็น “ช้างงาน”
.
พวกชาวบ้านก็จะนำ…
“โซ่ตรวน”
มาผูกติดไว้ที่ขาข้างหนึ่งของ “ช้างน้อย”
ส่วนปลายโซ่อีกด้านหนึ่ง จะถูกล็อกติดไว้กับ
“เหล็กแหลม”
ซึ่งเหล็กแหลมนี้จะยาวประมาณ 3 ฟุต และใช้ตอกลงไปในดินจนมิด
เพื่อไม่ให้โซ่พันกัน แล้วล่ามเจ้าช้างน้อยตัวนี้ไว้
.
เมื่อช้างน้อยถูกล่ามโซ่…
มันก็จะพยายามจะหนีออกจากพันธนาการนี้
แรกๆมันก็จะใช้แรงของมัน…กระชากดึงโซ่ที่ผูกติดกับขาของมันออก
.
ซึ่งแน่นอนว่า…
ไม่ว่ามันจะพยายามสักเพียงใด มันก็ไม่สามารถเอาชนะโซ่เส้นนี้ได้
ซ้ำร้าย…มันกลับถูกคมของโซ่เส้นนั้น… บาดที่ข้อเท้าของมันจนเป็นแผลลึก
ทำให้มันเจ็บปวด และทรมานอย่างมาก
.
ไม่นานนัก…ลูกช้าง ก็ยอมรับว่า
มันไม่สามารถจะเอาชนะ “โซ่ที่พันธนาการมันอยู่” นี้ได้
.
ช้างน้อย…ก็เริ่มเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตของมัน
ด้วยการ เดินอยู่ในรัศมีของโซ่เส้นนี้
เมื่อโซ่ตึง…มันก็จะหยุด…แล้วเดินไปอีกทางหนึ่ง
เมื่อโซ่ตึงอีก…มันก็จะหยุด เป็นเช่นนี้เรื่อยไป
.
โดยไม่พยายามดึงกระชากโซ่ที่พันธนาการมันออกอีกเลย…
.
จนมันเติบโตขึ้น…เป็น ช้างพัง-ช้างพลายตัวใหญ่
ที่มีเรี่ยวแรงมหาศาล…
สามารถใช้งวงและงางัด หรือยกซุงต้นใหญ่ๆขึ้นมาได้
มันสามารถถอนต้นไม้หลายๆต้นขึ้นมาได้ทั้งรากทั้งโคนเลยทีเดียว
.
แต่เมื่อใดก็ตาม ที่มันเห็นว่ามันถูกผูกติดไว้กับ “โซ่” เส้นนี้
มันไม่เคยที่จะพยายามกระชากดึงเลยสักครั้ง….
.
จึงมีคำถามที่น่าคิดว่า…
เมื่อตอนที่มันตัวเล็กๆ มันถูกพันธนาการไว้ด้วย… “โซ่”
แต่เมื่อมันโตขึ้นเป็นช้างตัวใหญ่…
.
มันถูก พันธนาการ ไว้ด้วยอะไร????
…………………………………………………………………………………..
ชีวิตของเราในวันนี้…
ก็เปรียบเช่นเดียวกับ… ช้างน้อย
เราอาจจะ เคยคิด เคยพยายาม ที่จะประสบความสำเร็จ
.
แต่… บาดแผลและความเจ็บปวดที่เคยได้รับในอดีต
ยังคงฝังใจของเราอย่างแนบแน่น…
จนเราไม่กล้าพอที่จะคิดเปลี่ยนแปลง
และไม่เชื่อมั่นในตัวเองว่า เราจะสามารถ เอาชนะอุปสรรค์เหล่านั้นได้
.
ทั้งๆที่ในเวลานี้…
เรามี ความสามารถ และประสบการณ์ ที่มากมายกว่าในอดีตยิ่งนัก
.
ทั้งๆที่ในวันนี้…
ร่างกายของเราได้เจริญเติบโตขึ้น และกลายเป็น “พญาคชสาร” ผู้ยิ่งใหญ่แล้วก็ตาม
.
สะบัดโซ่ตรวน ที่พันธนาการจิตใจของเราออกเถิดครับ
แล้วเราจะได้เห็นว่า “ศักยภาพที่แท้จริง” ของเรานั้น ยิ่งใหญ่เพียงใด
…………………………………………………….
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น